تراوشات یک خسته
چشم هایم را میبندم ولین و مهم ترین عامل برای من ، برای اینکه به یک فیلم بگم خوب ،یک فیلمنامه خوبه، نه بازیگر مطرحه نه کارگردان و نه چیزای دیگه از این قبیل مثل میزان فروش و خصوصا اسکار گرفتن و اینا که اصلا مهم نیست شاید حاوی تصاویر وحشتناک فقط برای کودکان باشد
نفسم را حبس میکنم
یک دست را پشت کمرت حلقه میکنم
و با دست دیگرم گیسوانت را از روی سرت به امانت میگیرم.
همین، فقط باید عاقد بیاید تا این آغوش برای همیشه بهشتی شود...
این فیلم فیلمنامه خوبی داره و از اون بهتر روی ایده فوق العاده ای شکل گرفته.
هر چند پایانش تا حدودی قابل حدس بود.
حتی صحنه لب هم نداره ، صد و بیست درصد خانوادگی ژانر هم فکر کنم در رده هیجانی و معمایی و این چیزا قرار بگیره.
RADUS را با خانواده ببینیم
قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |